Eerste week in Suriname, vol verrassingen!

Hallo lieve volgers,

Dit keer een wat langer verhaal, waarin mijn hele week staat omschreven. Er zijn een hoop dingen gebeurd in één week! Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen. Geniet er van, want de volgende bloggen zullen iets minder uitgebreid worden.

Dag twee.
22 november.
Dag twee begon eigenlijk net zo als dag één. Ondanks dat ik laat in bed lag, lag ik om 7 uur klaar wakker in mijn bedje. Tijd genoeg dus om lekker mijn blog te schrijven en wat dingetjes uit te zoeken op internet. Verder heb ik de ochtend lekker rustig aan gedaan en met mijn huisgenootje, Puck, de kerstverlichting opgehangen. Het blijft toch raar om in een warm land kerst verlichting op te vangen en het kerst gevoel te krijgen, maar wie weet komt het nog!
Aan het eind van de ochtend zijn we met z’n tweetjes op de fiets gestapt en richting de waterkant gefietst. Hier is elke dag een centrale markt. Dit zijn eigenlijk meerdere hallen waar de mensen allemaal een kraampje hebben met spulletjes. Er wordt van alles verkocht, van fruit/groente tot telefoons, prulletjes en vlees/vis. Lees onder het kopje vlees: hele aapjes. Wat? Hele aapjes? Ja hele aapjes. Er was gewoon een kraampje, waar ze een dood aapje hadden liggen waar alleen geen vel meer op zat..
Na 1,5 uur te hebben rondgelopen en heerlijk fruit en groent te hebben gehaald voor in totaal 3SRD (dat is nog geen euro), zijn we naar de waterkant gelopen en hebben gezellig even wat gedronken.
Toen we thuis kwamen hebben we een duik in ons fantastisch luxe zwemparadijs genomen. De badkuip wordt ie ook wel genoemd. Ik denk dat je er net met 3 personen in kunt zitten, maar het is wel erg lekker verfrissend op een hete dag als vandaag, want wat is het weer warm en zweten geblazen.
’s Middags zijn we met z’n 5en nog een keer naar de waterkant geweest om wat te drinken. De twee die we op het vliegveld hadden gezien (Rob en Mirte), zitten blijkbaar één straat achter ons en daar hebben we nog erg leuk contact mee!
De eerste echte tropische regenbui was ook een feit. Opeens komt het water met bakken de lucht uit zetten en lopen alle straten vol. De regenpijp is ook erg nuttig hier, want alles loopt er gewoon lekker langs heen en is zo lek als een mandje.
Rob en Mirte zouden Roti maken en hadden ons uitgenodigd om gezellig mee te komen eten. Maar natuurlijk, lekker surinaams eten is altijd goed!
We hadden alle ingrediënten voor de Roti gehaald, dachten we.. Lekkere aardappels, tomaatjes, boontjes, mais, erwtjes en paprika. Maar het is maar goed dat we de ‘paprika’ er niet doorheen gedaan hebben en ze het mij eerst even lieten proeven. Ik dacht: Oh lekker, weer even een stukje groente, stop een stuk “Paprika” in mijn mond en spuug het meteen weer uit. Helaas te laat, mijn mond staat echt volledig in brand en ik proef helemaal niks meer het volgende uur.. Dit was geen paprika, maar een hele hete peper. :'( Gelukkig moest de roti nog even, dus uiteindelijk had ik mijn gevoel en smaak op tijd terug, om toch nog wat lekkers mee te kunnen krijgen van de Roti.
Later op de avond was het tijd voor een feestje van een huisgenootje die jarig is, om vervolgens naar een besloten feest in het Torarica hotel te vertrekken. Op dit feest speelde een coverband uit Groningen (ik ben de naam alweer kwijt), dus het was net een feestje als in Nederland, want er stonden ook bijna alleen maar Nederlandse studenten op de dansvloer! Ondanks dat, was het wel een erg leuke eerste stapavond!

Zondag 23 november
Vandaag was als een echte zondag. Ik heb eerst voor mijn doen lekker uitgeslapen tot half 10. De rest van de ochtend lekker rustig aan gedaan en wat dingetjes uitgezocht.
’s Middags zijn Mark, Rob, Mirte en ik naar een zwembad in een guesthouse geweest. Toen we erheen liepen hing er al een aardig dikke wolk boven ons hoofd, maar dat maakte ons niet uit. We waren nog geen 10 seconde in het zwembad en de eerste tropische regenbui van de dag kwam naar beneden! Heeeeerlijk, was dat. Lekker in het water dobberen en een plens bui van hier tot gunder op je hoofd, zonder het koud te krijgen! (Wat heel uniek is voor mij).
De rest van de middag hebben we lekker aan het zwembad gelegen en zo af en toe moesten we even schuilen voor weer een nieuwe tropische regenbui.
Doordat we voor de verandering weer eens verkeerd waren gelopen richting het zwembad, zijn we wel achter een lokaal feest gekomen in de Palmentuin. De Palmentuin is een openbare tuin, waar jawel je raad het al, allemaal palmbomen staan en daarnaast heel veel studenten ‘hardlopen’ en heel veel Surinamers lekker de middag gaan zitten en eten. Vandaag stonden er allemaal kraampjes met leuke spulletjes en etenstentjes, daarnaast was er nog een live band. Wij hadden al snel besloten dat we de avond daar gingen doorbrengen en echte Surinaamse Roti gingen eten in de Palmentuin.
’s Avonds in de Palmentuin viel het allemaal een beetje tegen. De kraampjes waren er nog steeds, maar er was geen muziek te bekennen. We hebben alle kraampjes afgelopen naar het lekkerste eten en uiteindelijk bij de eerste wat besteld. Lekker in de speeltuin op een bankje zaten we ons, toch wel koude, eten op te eten toen we opeens drie bandjes door elkaar hoorden spelen. Zo heb je niks en zo heb je net iets te veel van het goede ;) Het hele feest bleek te gaan om allemaal verschillende bandjes die prijzen konden winnen. Zo mocht elk bandje eventjes 2 à 3 nummertjes zingen en dan weer het podium verlaten. Het was allemaal iets minder swingend als we verwacht hadden, maar wel leuk om gezien te hebben!

Maandag 24 november
Vandaag was onze eerste officiële stage dag! Echter het Javaans nieuwjaar of iets dergelijks, waardoor half Paramaribo plat lag en er in de praktijk ook niet veel te doen was. We hadden ’s ochtends wel een vergadering, waar we iedereen die in de praktijk actief is konden ontmoeten. Mark en ik stapten netjes om half 8 op onze fiets, want de vergadering zou om 8 uur beginnen. Alleen waren we even vergeten dat we in Suriname zijn en niks eigenlijk op tijd begint. Zo ook niet de vergadering, want die begon uiteindelijk om kwart voor 9. Een leuke bijkomstigheid was wel, dat ze een heerlijk ontbijtbuffet hadden geregeld. Goed begin van de stage, dacht ik zo! Helaas, doen ze dit niet elke ochtend.. 
De vergadering zelf was niet heel boeiend voor ons, maar soms best interessant om te horen. Het gaat er namelijk toch wel heel anders aan toe dan in Nederland. Zo vertelde Bastiaan dat het percentage diabetes patiënten in Suriname met 10% per jaar verhoogd, wat natuurlijk belachelijk veel is. Hij vergeleek het zelfs met de ernst van het ebola virus. De gezondheid van de Surinamers schijnt een echt maatschappelijk probleem te zijn en daar is Bastiaan heel druk mee om dat te verbeteren. Ik vond het persoonlijk heel mooi om te zien dat hij er zo druk mee is en dat wij dat dus ook allemaal een beetje gaan meemaken!
Om 12 uur waren we weer vrij en zijn we lekker naar huis gegaan. ’s Middags heb ik nog even een rondje gefietst met Puck samen en verder eigenlijk niet zo veel gedaan.
Toen was het ’s avonds toch echt tijd voor onze proefles sportief paaldansen! Haha, ja Mirte, Puck en ik gingen met z’n 3en in een taxi naar een afgelegen studio en kregen van een echte Surinaamse dame paaldans les. Het was hilarisch! Één ding weet ik nu heel zeker; het is niks voor mij en ik ben echt te stijf voor woorden! Na ons avontuur in de paal, gingen we nog even lekker een drankje doen bij de waterkant, want er zou groot feest moeten zijn als voorproefje voor het onafhankelijkheids feest. Echter was dit weer een teleurstelling, want er was vrij weinig te doen. We wisten ook dat er een Parbo night was. Parbo is het surinaamse bier! Deze night zou alleen pas vanaf een uurtje of 1 echt gezellig worden, dus wij om half 1 die kant op, was het om 2 uur afgelopen.. Weer een teleurstelling te pakken voor deze dag, haha. Maaaar ondanks dat het zo kort was, was het wel erg leuk! Er was een groot podium, met echte Surinaamse muziek en dansers!

Dinsdag 25 november.
De dag van de onafhankelijkheid in Suriname, 39 jaar alweer! Het is één grote happening in Suriname. Ik heb Paramaribo nog nooit zo uitgestorven gezien, er was werkelijk niets of niemand op straat. Dat gaf een goed gevoel, aangezien we extra vroeg ons bed uit waren gekomen om op tijd in Lelydorp te zijn. In Lelydorp zou het allemaal gaan gebeuren en waarschijnlijk was iedereen daar dus al! We zijn om 10 uur in een lokale bus gestapt en werden voor 1,50 SRD (0,35 euro) afgezet in Lelydorp, wat ongeveer 30 km verderop ligt. Eenmaal daar aangekomen waren er wat kraampjes, met jaja heel veel eten, maar verder was er nog bijna niemand. Huh? Waar was iedereen dan! Ze konden ook niet in bed liggen van het feest de avond ervoor.. Goed, we hebben lekker rondgelopen en gechilld in de zon. Vervolgens werd ons duidelijk dat het allemaal pas vanaf 4 uur begon. Hebben wij weer, vroeg opgestaan voor niks. Maar goed, het eten was wel erg lekker en we hebben alles goed geproefd!  ’s Middags hebben we de president voorbij zien lopen. Die had gesproken in een gebouw, waar we overigens weer te laat voor waren. Na de hele dag rond geslenterd te hebben in het dorp, langs alle kraampjes, konden we niet meer wachten tot de o zo mooi parade langs zou komen. Om half 4 hadden we een mooi plekje uitgezocht, want het zou erg druk worden. Dit was ook echt waar! Alleen begon de parade niet om 4 uur, maar om 5 uur..
Het grote moment was aangebroken, de parade! Alle mooie praalwagens en muziek, kom maar op! Zo dachten de Surinamers er niet over tijdens de onafhankelijkheidsdag. Ze wilden vooral laten zien wat ze allemaal hadden aan legerattributen. Oftewel er kwamen allemaal militairen, polities etc etc voorbij met geweren, snaipers, bazoekas, bijlen en tanks voorbij! We hebben onze ogen uitgekeken! Vervolgens kwam de geliefde president voorbij, waar ongeveer 3 tot 4 mensen naar zwaaiden, de rest negeerden hem compleet. Dit was dan de parade en de onafhankelijkheidsdag.
Wij hadden het allemaal wel redelijk gehad voor die dag en besloten om naar huis te gaan. Dit bleek ook nog een hele opgave. De bussen stopten namelijk niet op dezelfde plek als waar ze ons vanochtend hadden afgezet. Het bleek dat we de straat een stukje af moesten lopen en dan vanzelf op de plek zouden komen. Na dik een half uur gelopen te hebben, kwamen we bij een bezinepomp waar allemaal mensen stonden te wachten op de bus. Alleen reden alle bussen aan onze neus voorbij, zonder dat er iemand in zat.. We besloten maar om te gaan liften in de file van auto’s, want anders konden we wachten tot we een ons wegen. Gelukkig hadden we snel een slachtoffer gevonden die ook naar Paramaribo moest en het bleek ook nog een hele veilige lift te zijn, want ja ja we hadden te maken met de beveiliger van de president. Hij mocht vandaag iets eerder stoppen met werken, want hij moest morgen met de president de binnenlanden in vliegen. Hier stonden we wel even van te kijken!
Al met al was het een bijzondere dag en zijn we de echte Surinaamse mentaliteit weer goed tegen gekomen!

Woensdag 26 november.
De eerste officiële stagedag hadden we al gehad, maar vandaag was dan ook echt de eerste dag dat we patiënten zouden zien.
Dinsdagavond werden Mark en ik gebeld door onze stagebegeleider. Één van ons moest zich om half 8 aan de andere kant van de rivier melden (dik een uur fietsen over een hele hoge brug), de ander moest zich om 10 uur op de hoofdlocatie melden (kwartiertje fietsen).. Tja, dat werd steen papier schaar! En jawel ik had geluk en mocht lekker om 10 uur beginnen! 
Na lekker lang te hebben geslapen, was ik helemaal klaar voor een mooie dag stage!
Ik heb vandaag met Sven meegelopen, één van de fysiotherapeuten die al 5 jaar bij Boeroeswing werkt. We begonnen met een revalidatie groep, die we een uur training moesten geven. Vervolgens had hij wat patiënten op de praktijk en ’s middags moesten we bij iemand een huisbezoek doen. Dit was heel gaaf, aangezien het ging om een jongen met een dwarslaesie. Voor hem is het natuurlijk helemaal niet gaaf, begrijp me niet verkeerd. Maar ik had het nog niet eerder gezien, dus vond het heel interessant! Uiteindelijk moest ik tot 7 uur stage lopen.. oei daar had ik niet helemaal op gerekend, haha. Dat betekende ook dat ik in het donker alleen naar huis moest fietsen, met als hele fijne bijkomstigheid dat het heel hard regende.. Ik stap vol goede moed op mijn fiets om snel naar huis te sjeezen, fiets ik kats de verkeerde kant op.. Ik wist totaal niet meer waar ik was, dus heb snel een huisgenootje gebeld en die heeft me de weg gewezen! Wat was ik blij om weer thuis te zijn en lekker te kunnen eten! 
Op de eerste stage dag werd al snel duidelijk dat het er toch wel heel anders aan toe gaat dan in Nederland. Ze doen hier nog veel meer met allemaal apparaten en tape, terwijl in Nederland veel meer oefentherapie wordt toegepast. Dit wordt dus nog wel even wennen, maar dat komt vast goed.

Donderdag 27 november.
We hadden van Bastiaan gehoord dat we de seniorenfit moesten doen, samen met de andere twee stagiaires van een andere opleiding. We hadden alleen geen idee hoe laat we er moesten zijn, dus hebben we gegokt op 8 uur. Helaas verkeerd gegokt, het was 9 uur. Achja, dan het uurtje maar goed benutten en zelf even lekker trainen!
De twee dames van de andere opleiding waren vandaag voor het laatst, dus het was een soort overdracht en vanaf nu mogen wij elke dinsdag en donderdagochtend 4 uur seniorenfit geven. Dit houdt in dat er 4 groepen senioren komen trainen en daar moeten we steeds een uitdagende training voor verzinnen. Het wordt vooral een uitdaging om steeds iets nieuws te verzinnen, maar na een paar mooie oefeningen te hebben gezien, komt er vast heel wat moois uitgerold de komende periode. De mensen zijn in ieder geval al erg dankbaar dat je elke week voor ze klaar staat en dat was ook te zien bij de vorige stagiaires, want ze werden overspoeld met cadeautjes en bedankjes! Een goed vooruitzicht voor over 4 maanden, hihi.
Na deze vier uur seniorenfit waren we alweer klaar met onze stage dag en mochten we lekker naar huis.
’s Middags moest er nog genoeg gebeuren, aangezien we ons morgen moeten melden bij de vreemdelingenpolitie om te laten zien dat we in het land zijn. Uiteindelijk hebben Mark en ik alleen kopieën van ons paspoort kunnen maken, want de rest was al dicht. In Suriname gaat alles ongeveer om 14.00 uur dicht..
’s avonds had ik afgesproken met Mirte en Rob en hebben we gezellig met zijn drieën gegeten. Mirte en ik hadden afgesproken om naar de Salsa avond in de Havana te gaan. Havana is een grote discotheek/café achtig ding aan de rand van Paramaribo. Elke donderdagavond is er salsa avond van 11 tot 1/half 2 met alle locals en daarna komen alle studenten om lekker op zijn hollands te stappen. We hadden afgesproken om alleen naar de salsa avond te gaan, want we moesten de volgende dag vroeg op voor stage en de vreemdelingenpolitie. Eenmaal de heupjes lekker los van de salsa avond, was het toch wel erg gezellig en hebben we er een iets langere avond van gemaakt dan gepland! 

Dit was mijn eerste weekje Suriname. Het ritme komt er steeds iets meer in, voor zover dat kan in de maand december met alle feestjes en vrije dagen! Het leven als een Surinamer went ook steeds meer. Over straat fietsen zonder dat er naar je gefloten, getoeterd of geschreeuwd wordt is een grote belediging. Alle mannen, dik, dun, zwart, wit, jong, oud, ambtenaar, aan het werk (bijv. als politie), met vrouw aan de arm. Het maakt allemaal niet uit. Er wordt om de minuut naar je gefloten, getoeterd of geschreeuwd! Hoe je er zelf uit ziet maakt ook niet uit, als je maar op een vrouw lijkt en een beetje de vrouwelijke vormen in je hebt.
Het fietsen op zich is ook een hele kunst hier, aangezien er geen enkel fietspad is en verder ook niet echt verkeersregels. Wie het brutaalste is, is het eerste aan de beurt. Op mijn fietsje ben ik alleen niet heel brutaal, maar de vrouwelijke vormen in mij zorgen er voor dat meer dan de helft van de auto’s automatisch voor je stopt!
Al met al was het een hele leuke week, die erg snel voorbij ging. Ik ben benieuwd naar de komende periode, er staan een hoop feestjes op het programma. Wanneer ik weer iets leuks mee maak, zal ik het zo snel mogelijk met jullie delen.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Tot de volgende keer!
Liefs Ashley